Instytut prezentuje wybrane materiały związane z osobą Józefa Piłsudskiego, patrona Instytutu.

Dokumenty pochodzą z nastąpujących kolekcji Instytutu: Archiwum Józefa Piłsudskiego, Akta Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Generała Tadeusza Rozwadowskiego, Ukraińska Misja Wojskowa, Legiony Polskie, Polska Organizacja Wojskowa, Naczelny Komitet Narodowy, Związek Strzelecki.

Zdjęcia pochodzą z Archiwum Fotograficznego Instytutu, pocztówki ze zbioru Kart Pocztowych.

Zobacz album

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

D O K U M E N T Y

 Zobacz album

Pokaźny zbiór obrazów olejnych, akwarel, rysunków i rycin polskich /ponad 240 pozycji/ przechowywanych w Instytucie Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku zwraca uwagę przede wszystkim obecnością w tym zbiorze prac wielu wybitnych artystów, m.in. Jana Matejki, Juliusza Kossaka, Józefa Brandta, Wojciecha Gersona, Leona Wyczółkowskiego, Aleksandra Gierymskiego, Juliana Fałata, Jacka Malczewskiego i Stanisława Wyspiańskiego. Nie każde muzeum mogłoby się poszczycić kolekcją takich nazwisk!

Początki malarstwa w Polsce wiążą się, jak w ogólne początki polskiej sztuki, z przyjęciem chrześcijaństwa z Rzymu, w r. 966,co przesądziło o wpisaniu się polskiej kultury w bogatą i żywą tradycję zachodnioeuropejską. Z najwcześniejszego okresu, Romanizmu (XI – połowa XIII w.) pochodzą m.in. importowane z zachodu przez dwór, kościoły i klasztory rękopisy iluminowane zdobione pięknymi miniaturami.

alt

Aleksander Gierymski (1850-1901) - "Przed pojedynkiem",
Olej na płótnie, sygnowany i datowany, 1870, 44x57.5 cm
Donated by Halina Leppert-Pawłowicz, 1990

Wczesny obraz Aleksandra Gierymskiego ujawnia, zarówno poprzez wybór tematu, jak przez sposób jego opracowania, zainteresowanie artysty, zapewne pod wpływem starszego brata Maksymiliana, też wybitnego malarza, dawną sztuką. Solidny, realistyczny warsztat, który opanował Gierymski w akademii monachijskiej (studiował tam od roku 1868), a także wykonując liczne rysunki i drzeworyty dla warszawskich czasopism ilustrowanych, m.in. „Kłosów” i „Wędrowca” pozwolił na stworzenie sugestywnego obrazu, dopracowanego w najdrobniejszym szczególe (znakomicie odtworzone osiemnastowieczne kostiumy i rekwizyty), co sprawia, że oglądając tę scenkę czujemy się jak gdyby przyniesieni w piękną epokę rokoko.

alt

Teodeor Axentowicz (1859 – 1938) - "Starzec i dziewczyna",
Pastel, papier; 63 x 49cm

Wybitny artysta Młodej Polski i okresu międzywojennego, malarz scen historycznych i rodzajowych (głównie z życia i obyczajów Hucułów), świetny portrecista. Chętnie malował dzieci, młode dziewczęta i piękne eleganckie damy oddając w niezrównany sposób subtelność kobiecej urody i otaczającą ją zmysłową, niekiedy wręcz erotyczną aurę. Posługiwał się przeważnie techniką pastelową, którą opanował w perfekcyjny sposób dzięki czemu uznaje się go dzisiaj za najwybitniejszego, obok Stanisława Wyspiańskiego i Leona Wyczółkowskiego, polskiego pastelistę.

PARTNERZY
Ministerstwo Kultury
Biblioteka Narodowa
Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych
Konsulat RP w NY
Fundacja na rzecz Dziedzictwa Narodowego
PSFCU
NYC Department of Cultural Affairs