Urodził się 10 października 1892 r. w Warszawie, generał Wojska Polskiego. W Instytucie Politechnicznym Glons-Liege w Belgii ukończył studia wyższe. W latach 1912-1914 był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Służył w Pierwszej Kompanii Kadrowej I Brygady Legionów Polskich. W kampanii wrześniowej dowodził I Dywizją Piechoty Legionów z Wilna, a od 3 września także Grupą Operacyjną "Wyszków". W latach 1945-1946 r. służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Paryżu i Londynie, po czym osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. Był m.in. prezesem Rady Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, prezesem Polskiej Bratniej Pomocy, członkiem Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej. Odznaczony Krzyżem Złotym i Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi. Dyrektor Instytutu w latach 1956-1963. Zmarł 29 listopada 1984 r.